Dit wedstrijdverslag zal een ode zijn aan Laurens. Voor de literair

zwakbegaafden onder ons zal ik kort expliceren wat men onder een ode

verstaat. Een ode is een lofdicht; meestal gericht aan een persoon en

voornamelijk lovend van karakter. De ode kan dus ook geen afbraak doen

aan de bejubelde in het stuk. Met dat in het achterhoofd moet dit verslag

worden gelezen

Het nieuwe voetbalseizoen is al in volle gang. We hebben wat nieuwe

spelers, wat oude spelers en ook wat hoogbejaarde spelers. Eén persoon

die door alle lagen van de tijd heendendert, is Laurens. Laurens is niet jong,

maar ook niet oud. Laurens is er bijna altijd en hij geeft de volle 100% in een

wedstrijd of op een training. Laurens is rauw, maar soms ook een beetje

aangebrand. Laurens is werkloos, maar gaat vaker op vakantie dan iemand

met een vaste baan. Iedereen heeft wel iets van Laurens in zich, maar

niemand is echt Laurens.

Toch is er ook wel een puntje van kritiek op Laurens aan te merken. Laurens neemt het namelijk niet zo nauw met de wedstrijdvoorbereiding. De ene groep spelers kijkt op vrijdagavond op de bank met een schaaltje radijsjes naar een dansprogramma op RTL 5 met een huilende baby ergens in een andere kamer, terwijl een andere groep zich wekelijks schuldigt maakt aan onzedelijke praktijken in het nachtleven. Tot die laatste groep behoort Laurens.

De laatste weken komen er in de app-groep regelmatig foto's voorbij van Laurens in beschonken en vrolijke toestand op on-christelijke tijden. Zo ook dit weekend. Rond 05.00 uur op vrijdagnacht kwam deze foto voorbij.

Afgelopen vrijdag werden Laurens, Nick en Frank uitgenodigd voor een feestje. Het nichtje van Frank werd 9 en er werd kosten noch moeite gespaard om er een onvergetelijk fuifje van te maken. Zoals gebruikelijk wordt er aan het eind van de avond flesje gedraaid en eindigt het feestje in een heus zoenfestijn, zoals te zien is op de foto met de drie zoenende koppeltjes. Laurens was op slag vergeten dat hij een belangrijke bekerwedstrijd had de volgende dag en gaf hij zich volledig over aan zijn nieuwe verovering. Wat er in de tussentijd allemaal gebeurd is, weet alleen de Here God, maar om 12.30 uur op zaterdagmiddag (slechts 3,5 uur voor de wedstrijd) diende Laurens een verzoek om een wisselbeurt in bij trainer PvG.

Het gevolg van deze actie van Laurens liet zich al snel merken. De wedstrijd ging met 1-6 verloren en Laurens speelde een rol in de marge. Meer valt er over de bedroevende wedstrijd niet te melden. Laten we hopen dat Laurens weer wat balans in zijn leven terugkrijgt en rekening houdt met zijn wedstrijdvoorbereiding.

Trouwens, het is alweer een tijd geleden dat iemand eens goed de bal in de kloten heeft gekregen tijdens een wedstrijd. Het wordt tijd dat Ato weer meedoet.